هر مناسبتی ـ خواه زمانی باشد و زمینی، خواه به عنوان اعیاد زمانی باشد یا به عنوان سرزمین وحی که عدّه ای هم اکنون جزء حاجیان و معتمران و زائران کعبه هستند و «ضیوف الرَّحمان»[1]میباشند که برکت زمینی نصیبشان می شود ـ یک سلسله پیام های خاصّی دارد که گرچه از آن پیام ها همه بهره می برند، امّا بهره حوزویان و دانشگاهیان از این بهره ها بیشتر است
